Een paar dagen geleden las ik het nieuws dat Maxim Iglinski niet kan deelnemen aan de Giro d ’Italia omdat hij geen visum voor Groot-Brittannië heeft. De Britse ambassade in Parijs had nog steeds geen antwoord gegeven op het verzoek van Iglinski voor een brits visum. Samen met Aleksej Loetsenko kan hij hierdoor niet deelnemen aan de zwaarste wielerronde van het jaar. Andrej Zeits, een teamgenoot van Iglinski en Loetsenko, had via een andere Britse ambassade de aanvraag ingediend. Hij heeft wel een visum gekregen en kan dus wel meedoen aan de Giro.
Iglinski won in 2012 Luik-Bastenaken-Luik. Hij is dus een renner van formaat en kon gaan meedoen om een ritzege. Loetsenko is de wereldkampioen beloften van 2012 in Valkenburg. Een renner die explosief is. Goed een heuvel kan beklimmen en ook een sterke sprint in de benen heeft. 17 april hadden zij hun paspoort ingeleverd bij de Britse ambassade in Parijs. Ze hebben nog steeds geen antwoord gekregen, laat staan dat ze hun paspoort al terug hebben.
In de plaats van Iglinski en Loetsenko treden nu Brajkovic en Bozic aan op het Italiaanse strijdtoneel. 2 goede vervangers, maar natuurlijk niet zo goed voorbereid op de Giro als de 2 Kazachen.
De Giro, een van de mooiste wielerrondes van het jaar. De Tour is mooi omdat deze het bekendste is, het zwaarste telt voor velen. De Giro is mooi, gewoon, omdat hij mooi is. Ieder jaar een mooi parcours. Vroeg in het jaar dus de sneeuw ligt nog in de bergen. Volgens veel renners een zwaardere ronde dan de Tour. Zwaardere bergen, zwaardere omstandigheden, een gepassioneerd publiek en in tegenstelling tot de Fransen zijn de Italianen wel in staat de Giro of Tour te winnen. Van de laatste 4 jaren is er 3 keer een Italiaanse winnaar geweest. In de Tour gaan de Fransen voor een ritzege. De Italianen willen alles. Iedere trui en als het even kan iedere rit. Dat maakt de Giro zo mooi.
Ook hoe Wouter Weylandt nog ieder jaar wordt herdacht in de Giro vind ik een kippenvel-moment. Zie je dit in de Tour gebeuren met Casartelli? Nee. In de Giro hebben ze principes. Het startnummer van Wouter Weylandt wordt bijvoorbeeld nooit meer gebruikt. Ik was erbij toen Weylandt een rit won in Middelburg in de Giro van 2010. Ik zat voor de tv toen Wouter Weylandt overleed in de Giro van 2011. Zijn ritwinst in 2010 en zijn dood in 2011 gebeurden allebei in de 3e etappe van dat jaar. Op dezelfde datum als dat de Giro dit jaar begint, 9 mei. Zo tragisch, maar ook heel mooi.
Dat is ook iets moois aan de Giro. Al die symboliek…
Auteur: Niels Duits