Frankrijk

  1. Parijs
    Agglomération de Paris, omvat een gebied verdeeld over 280 gemeenten met in totaal 10 miljoen inwoners In engere zin beslaat de agglomeratie behalve de eigenlijke stad de Meer
  2. Nice
    Nice is met bijna 350.000 inwoners de vijfde grootste stad van Frankrijk. De havenstad ligt niet ver van Monaco en de Italiaanse grens en is beroemd om de aan zee grenzende boulevard Meer
  3. Versailles
    Veel mensen zijn geneigd om het paleis van Versailles aan Lodewijk XIV te koppelen. Dit is logisch aangezien de zonnekoning de bekendste koning is die daar heeft gewoond. Meer
  4. Cannes
    Deze kustplaats aan de chique, Franse Cote d’Azur ligt op 30 minuten rijden van het vliegveld in Nice. Ooit was dit een schattig en onbelangrijk vissersdorpje, maar toen een Britse Lord Meer
  5. Strasbourg
    Straatsburg, Strasbourg of Strassburg is de hoofdstad van de regio Alsace of Elzas en van het departement Bas-Rhin, aan de monding van de Ill in de Rijn, die hier de grens vormt met Meer
  6. Saint Tropez
    In het begin van de jaren ’50 gingen steeds meer bohémienne artisten uit parijs de zomer in ‘saint-trop’ doorbrengen. Beroemde schrijvers, acteurs en schilders zoals françoise sagan, Meer
  7. Lyon
    Hoofdstad van de regio Rhône-Alpes. en van het departement Rhône. Klik hier voor Comitée Regional Rhône-Alpes. Het oudste deel van de stad ligt op de westoever van de Saône Meer
  8. Marseille
    Marseille is de stad met de grootste haven van Frankrijk en de lekkerste Bouillabaisse (Franse vissoep). Bezoek er de oude haven, de kathedraal La nouvelle Major, de Notre Dame Meer
  9. Bordeaux
    Bordeaux is de hoofdstad van het departement Gironde, regio Aquitaine, gelegen aan de Garonne waar deze zich verbreedt tot Gironde. De stad is handelscentrum Meer
  10. Avignon
    Is de hoofdstad van het departement Vaucluse, regio Provence, aan de Rhône. De stad, die reeds bij de oude Galliërs bestond (als Avenio), werd in 48 v.C. door de Romeinen veroverd. Meer

Franse taal

De officiële taal is het Frans. Andere gesproken talen en/of dialecten zijn Provencal, Bretons, Corsicaans, Duits, Nederlands en Baskisch.

NederlandsFrans
Goedenavondbonsoir
Autola voiture
Tot ziensa bientot
Bierla bière
Het weeril temps
Toegangl’accès
Trapl’escalier
Centrumcentre
Koffiele café
Vliegtuigl’avion
Dank u welmerci
Het spijt meil regrette m’
Waarom?pourquoi
Waar is?où est
Wie?qui
Hoe?comment
Hoeveel?combien
Dochterfilles
Honderdcent
Welkombienvenu
Zoonle fils
BroerLe frere
MoederLa mere
Vaderle père
Uitgaansortir
Eenun
Tweedeux
Drietrois
Vierquatre
Vijfcinq
Zessix
Zevensept
Achthuit
Negennuef
Tiendix

Geschiedenis

Na WO II werd Frankrijk één van de vijf grote bevoegdheden van de V.N. en speelde een belangrijke rol in de Koude Oorlog tussen de communistische landen en de westelijke naties. In 1949 werd Frankrijk een mede-oprichter van de anti-communistische Noordatlantische Verdragsorganisatie (NAVO), terwijl in 1946 de eerste opstand door een Franse kolonie in indo-China begon dat door de communistische rebellen van Minh van de Chi Ho wordt geleid. Op 7 Mei 1954 na een vernederende nederlaag werd Frankrijk gedwongen bij de Overeenkomst van Genève om zich van indo-China terug te trekken dat uiteindelijk in Cambodja (Kambodja), Laos, Noord-Vietnam en Zuid-Vietnam werd verdeeld. In het zelfde jaar brak een revolutie op het Franse grondgebied van Algerije en Pres uit. Charles De Gaulle stuurde troepen naar Algerije resulterend in een volledige burgeroorlog. Om revoluties in Marokko en Tunesië te verhinderen, verleende Frankrijk hen onafhankelijkheid in 1956 terwijl andere Franse Kolonies in Afrika hun onafhankelijkheid tegen 1960 ontvingen.

Frankrijk & EU

In 1957 vormden Frankrijk en andere Westeuropese naties de Europese Unie (EU) en tegen de grote aantallen van 1958 Franse mensen die worden gewild om het vechten in Algerije beëindigen dat Franse legerleiders irriteerde. In Mei 1958 rebelleerden zij en dreigden om de overheid omver te werpen. Een nieuwe grondwet werd opgezet op 28 Sept 1958 dat de vijfde Franse republiek vestigde. In 1961 realiseerde men dat slechts de Algerijnse onafhankelijkheid hun burgeroorlog en Pres zou beëindigen. De Gaulle besprak ceasefire in 1962. Maart Algerije zijn onafhankelijkheid in Juli 1962 bereikten en in Maart 1966 trok Frankrijk zich militair van NAVO terug maar bleef politiek een lid. In Mei 1968 resulteerden vele demonstraties, stakingen en geweld toe te schrijven aan de ontevredenheid met de overheid van De Gaulle in de sterfgevallen van drie mensen toen de relpolitie in en op 30 Mei..1968 Pres werd gestuurd. De Gaulle loste de Nationale Assemblage op beschuldigend communisten van het probleem. Sinds het midden van de jaren ’60 heeft Frankrijk de regering van Tsjaad tegen rebellen door militaire hulp en af en toe troepen te leveren gesteund. In Mei 1981 Francois werd Mitterrand verkozen Voorzitter en in 1982 stuurde Frankrijk troepen naar Libanon als deel van een behoud van de vredekracht. In 1983 terrorist bombarderen gedood 54 Franse troepen in Beiroet dat in Frankrijk resulteerde dat zijn troepen van Libanon in 1984 terugtrekt. In Juli 1985 stuurde het Franse defensieministerie geheime de dienstagenten om de Strijder van de Regenboog, een schip van Greenpeace te dalen, dat voorbereidingen trof om het Franse kern testen in de Stille Oceaan te protesteren. Sinkage resulteerde in de dood van één bemanningslid. In Mei 1988 Pres. Mitterrand werd herkozen en in 1989 vierde Frankrijk de tweehonderdste verjaardag van de Franse Revolutie. In Mei 1990 was er een uitbarsting hoofdzakelijk van antisemitische rassenmisdaden tegen Arabieren evenals een duidelijke verhoging van de publicatie van antisemitische literatuur. In 1991 stuurde Frankrijk troepen en materiaal naar Saudi-Arabië en speelde een belangrijke rol in de ons-Geleide coalitiesverwijdering van Irak van Koeweit. Anti-government gevoel deed zich ook voor nadat een politieambtenaar voor het onderzoeken van de geheime financierende netwerken van de beslissende Socialistische Partij en de verwijdering van een rechter werd verworpen die ook probeerde om de kwestie te onderzoeken zelf.

Op 5 Mei 1991 Pres. Mitterrand verving Eerste Minister Michel Rocard met Edith Cresson. In Augustus en Sept. 1991 waren er massademonstraties door verpleegsters en landbouwers, met zowat 200.000 landbouwers die aan de straten van Parijs in protest aan het beleid van de overheid naar landbouw nemen. De protesten en outcry duurden verscheidene weken en resulteerden in de Eerste Minister die een veiligheidsorde op 21 die Okt 1991 uitgeeft overheidsministers beperkt tot Parijs en Pres. Mitterrand die de overheid eist “om orde in de Republiek” opnieuw te vestigen. Nadat de slechte regionale verkiezingen in Maart 1992 resulteert de Eerste Minister Cresson om werd gedwongen af te treden en door de Minister van Financiën Pierre Beregovoy werd opgevolgd. In Juli 1992 werden de bestuurders die hervorming vergunning geven die op een puntensysteem wordt gebaseerd dat door de vroegere Eerste Minister in werking wordt gesteld Cresson en resulteerden in de hal die van de vrachtwagenchauffeurs van kracht een blokkade van verscheidene grote steden organiseert die verwoesting tijdens het bezige vakantieseizoen veroorzaakten. De eerste Minister Beregovoy antwoordde door een unarmed tank te verzenden om de wegversperring langs de belangrijkste het noordenweg te ontruimen. In Augustus gingen de de gevangeniswachten van 1992 op staking na de moord van verscheidene wachten door gevangenen tijdens een vlucht. In Sept. 1992 stemden de Fransen in een referendum over het Verdrag van Maastricht en uiteindelijk de Europese economische eenheid die in een slanke 51,05% “ja” resulteerde stemt over meerderheid. In de zelfde maand veroorzaakte de strenge plotseling-vloed wijdverspreide bezitsschade. In Okt. 1992 werden de ambtenaren van het Nationale Centrum van de Transfusie van het Bloed veroordeeld door een rechtbank van Parijs na het besmetten van en bewust het verdelen van HIV vervuild bloed aan 1.300 hemofiliepatiënten in 1985, later werd vroegere Eerste Minister Laurent Fabius en twee van zijn ministers gestuurd voor het Hoge Hof van Justitie Voor hun deel in het hiv-Bloed schandaal. Ook in 1992 bleven de beweerde corruptieschandalen tegen leden van de beslissende Socialistische Partij de overheid door het jaar teisteren.

In 1993 gingen de corruptieschandalen met Eerste Minister Beregovoy zelf die bij een renteloze lening van miljoen Franken in 1986 van Roger-Patrice Pelat, dichte vriend van Mitterrand en één van de personen wordt betrokken verder die bij het insider-handel drijvend van 1989 schandaal over de overname van genationaliseerde Pechiney worden betrokken. In Maart 1993 verloor de Socialistische Partij de algemene verkiezingen met de conservatieve partijen die van het recht de meerderheid van zetels in de Nationale Assemblage winnen. Op 29 Maart..1993 Pres. Mitterrand noemde de vroegere Minister van Financiën Edouard Balladur van de Verzameling Gaullist voor de Republiek (RPR) als nieuwe eerste minister van het land. Op Mei 1 vroegere Eerste Minister..1993 beging Beregovoy zelfmoord op de bank van een kanaal dat in een geschil tussen rechters en journalisten over verantwoordelijkheid voor zijn dood resulteerde. In de Eerste Minister van Mei 1993 voerde Balladur een aantal economische en sociale hervormingen uit die op de “rectificatie van Frankrijk” worden gericht terwijl zijn populariteit als eerste minister 60% voor vele maanden overtrof. In Okt. 1992 gaf de overheid zijn strengheidsplannen voor Lucht Frankrijk na een 16 dagstaking door arbeiders op die de banen en luchttoegang in Parijs bezetten. In Nov. 1993 keurde de Senaat een controversiële regeling goed om een 32-uur werkweek met besnoeiingen in loon tot stand te brengen. Ook in 1993 bereikte de werkloosheid 3,4 miljoen terwijl de Frank ook tijdelijk 3% tegen Duitse DM als resultaat van het Europese Mechanisme van de Wisselkoers (ERM) viel. Ook tijdens het jaar was er Franse vrees voor verenigd Europa toen het over GATT na de de lanceringsaanvallen van de V.S., onder het zogenaamde compromis van het Huis van Blair, tegen Franse landbouw kwam.